Nad Dolną Wisłą ma swe siedliska wiele gatunków roślin
i zwierząt, których liczebność z roku na rok maleje. Konserwatorska ochrona nie zabezpiecza jednak przed dalszym zmniejszaniem się ich populacji. Stąd niezbędne okazało się opracowanie projektu czynnej ochrony przynajmniej najbardziej zagrożonych gatunków w skali kraju i Europy.

Na szczególną ochronę zasługują rybitwa białoczelna i rybitwa rzeczna. Lęgną się one na piaszczystych wyspach na Wiśle, często służących niektórym wędkarzom jako miejsce połowu ryb, co w okresie lęgowym prowadzi do kilkugodzinnego opuszczenia kolonii przez dorosłe osobniki
i obumarcia rozwijających się zarodków. Różnica poziomu wód w zależności od pracy zapory we Włocławku jest także przyczyną zalewania wysp i niszczenia lęgów. 
 

 W 1999 roku TPDW wykupiło i wyremontowało barkę dolnopokładową o wyporności 25 ton, która od tej pory służy jako sztuczna wyspa na Wiśle.

Wiosną 2000 roku do lęgów przystąpiło ponad 60 par rybitwy rzecznej, w 2001 - ponad 100, w roku 2002 - ponad 120 par, w roku 2003 ponad 140 i w roku 2004 ponad 160 par.